"Arapsko proleće je otvorilo Pandorinu kutiju ekstremnog islamizma"

Islamski fundamentalizam / Izvor: Profimedia/ilustracija

Vojna pobuna koja se nedavno dogodila u Libiji započela je napadom na parlament nacije u Tripoliju i na islamske organizacije u Bengaziju.Napad je planirano i predvodio bivši general Kalifa Hiftar.

Pojava Hiftara na čelu koalicije bivših pripadnika libijske vojske i plemenskih snaga, u zemlji u kojoj dominira haos nakon vojnih napada NATO snaga, još jedan je dokaz rastuće reakcije protiv islamizma i verskog ekstremizma širom Arapskog sveta. Međutim, ovaj talas islamističkog nasilja i terora ispostavio se kao glavni korisnik od serije ustanaka koji su zahvatili region tokom 2010. godine, i koji su postali poznati kao Arapsko proleće.

Nažalost, ono što je počelo kao spontani masovni pokret ljudi koji više ne žele da žive u okviru ograničenja koja im nameće život ali i aspiracije autokratskih režima, okrenuo se na sebe kada su se njegova popularnost i politički momenetum ispraznili u Libiji. A onda, Zapad je intervenisao, imajući u vidu samo svoju geopolitičku i regionalnu agendu.

Eskplozija u Libiji / Izvor: Profimedia/ilustracija

Nastupio je haos i destabilizacija u Libiji, a kasnije i u Siriji. To je stovrilo politički vakuum koji su ispunile snaga reakcije, bolje poznate kao sunitski fundamentalizam. Širenje ove maligne ideologije na leđima Arapskog proleća bilo je katastrofalno za razvoj regiona. U Africi, ona dobija sve više pristalica a privlači i sve više mladih muslimana širom sveta .

Mnogi, koji svedoče njen rastući uticaj u poslednjih nekoliko godina, smatrali su da je njeno širenje dalja potvrda smrti arapskog nacionalizma kao anti-hegemonističke političke snage u regionu.

Napad / Izvor: Reuters

Da biste dobili ideju o tome kako bi arapski svet zgledao pod “gvozdenom čizmom” islamizma, samo se treba setiti tragedije Avganistana. Sudbina Avganistanu nakon gorkih višegodišnjih sukoba nam je svima poznata. Ono što je važno da razumemo danas jeste da ta ista sudbina čeka narode širom Bliskog istoka kojima trenutno preti teror islamista, konkretno u Libiji, Siriji i Iraku.

Međutim, rast ove ideolgije daje regionu i nadu za ponovnim jačanjem nečega što je barem približno arapskom nacionalizmu, koji je nekada delovao kao okosnica oko koje se ujedinjuju političke snage sposobne da ujedine sunite, šiite, hrišćani i ostale Arapske manjine pod jedan kišobran.

Otpor sunitskom fundamentalizma i ekstremizmu jača širom arapskog sveta, ponekad i sa strašnim posledicama. Neka brzo dođe dan kada će postati ništa više od tamnog poglavlje u istoriji regiona.

(RT)