Odeća se suši na konopcima u jednoj u uličici u staroj rezidencijalnoj četvrti blizu vrta Ju u Šangaju u Kini je prizor koji će uskoro nestati. Šangaj je najmnogoljudniji grad u Kini i najmnogoljudniji grad na svetu. Jedna je od četiri kineske opštine pod direktnom kontrolom kineskih vlasti, a od 2014. godine broji više od 24 miliona stanovnika.
Globalno je finansijsko središte i saobraćajno čvorište s najprometnijom lukom za kontejnere na svetu. Smešten je na južnom rubu ušća reke Jangce u srednjem delu kineske obale. Ali stari Šangaj ubrzano gubi bitku pred novim gradom kojg odlikuju visoki neboderi od stakla i čelika.
Opština Šangaj graniči s provincijama Jangsu i Cejiang na severu, jugu i zapadu, a na istoku je omeđena Istočnokineskim morem. Glavni administrativni, brodarski i trgovački grad, Šangaj je u 19. veku dobio na značaju zahvaljujući trgovini i povoljnom lučkom položaji i privrednom potencijalu.
Grad je bio jedan od pet prisilno otvorenih za spoljnu trgovinu nakon pobede Britanaca nad Kinom u Prvom opijumskom ratu, dok su naknadni Nankingski ugovor 1844. i Vampoa sporazum 1844. godine omogućili uspostavljanje Šangajskog međunarodnog naselja i francuske koncesije. Tada je grad cvetao kao trgovačko središte između Kine i drugih delova sveta (pretežno zapadnih zemalja), a 1930-ih je postao primarno finansijsko središte azijsko-pacifičke regije.
Međutim, dolaskom Komunističke partije na vlast 1949. godine, trgovina je bila ograničena samo na socijalističke zemlje, a globalni uticaj grada je opao. Devedesetih su ekonomske reforme koje je uveo Deng Sijaoping rezultirale intenzivnim ponovnim razvojem grada, pomažući povratku finansija i stranih ulaganja u grad.
Šangaj je opisan kao 'izložba' naglo rastuće ekonomije kontinentalne Kine; poznat po svom vidikovcu Lujiazui, muzejima i istorijskim zgradama, poput onih duž Bunda, Hrama gradskog boga i vrta Ju.