Nešto posle ponoći, 13. avgusta 1961. godine, istočnonemačke trupe počele su da postavljaju žičanu ogradu kako bi sprečile prebeg građana u Zapadnu Nemačku. Žičana prepreka ubrzo je prerasla u impozantni betonski zid koji će postati simbol "Hladnog rata".
Oko 50 odsto ispitanika u okviru ankete Federalne fondacije za proučavanje komunističke diktature u Istočnoj Nemačkoj, kojom je bilo obuhvaćeno 1.013 ljudi, nije umelo da kaže šta se tog dana desilo u Berlinu.
Svega je 32 odsto njih, starosti između 14 i 29 godina, znalo po čemu je taj datum ostao upamćen.
"Važno je da mladi ljudi znaju da je ova zemlja bila podeljena i da su mnoge porodice zbog toga imale velike probleme", rekla je Ana Kaminski koja je sprovela anketu, prenosi Rojters.
Sa padom komunističkog bloka, Berlinski zid je konačno srušen 1989. godine. Najmanje 169 ljudi poginulo je pokušavajući da preko njega pobegne na Zapad.
Nakon rušenja, berlinske vlasti su uklonile gotovo svaki trag omražene prepreke. Do ponovnog ujedinjenja Nemačke, 1990. godine, u gradu je preostalo samo nekoliko delova zida kao podsetnik na nekadašnju "granicu".
Od 302 kule sa kojih su istočnonemački vojnici nadgledali "pojas smrti", prazan prostor između unutrašnjeg i spoljnjeg dela zida, preostale su svega tri.
Radi turista, ponovo je sagrađen i restauriran 800 metara dug segment betonskog zida u ulici Bernauer.