Francusko-američki pijanista srpskog porekla, Eugen Inđić umro je u 76. godini, javljaju svetski mediji.
Rodio se 11. marta 1947. godine u Beogradu. Otac mu je bio Srbin i general jugoslovenske vojske tokom Drugog svetskog rata. Emigrirajući u Sjedinjene Države sa svojom majkom, pijanistkinjom amaterkom, sa četiri godine, tamo je postao fasciniran klavirom i počeo da uči taj instrument.
Prvi javni nastup imao je sa devet godina sa omladinskim orkestrom Mas Springfild. Aleksandar Borovski mu je predavao na Univerzitetu u Bostonu. Sa 13 godina izveo je Listov klavirski koncert u Es-duru i godinu dana kasnije Bramsov klavirski koncert br. 2 sa Vašingtonskim nacionalnim simfonijskim orkestrom.
Između 1961. i 1969. godine, na poziv Artura Fidlera, Inđić se više puta pojavio sa Bostonskim pop orkestrom.
Nakon što je 1965. diplomirao na Filips akademiji u Andoveru, Erih Lajnsdorf ga je pozvao da odsvira Bramsov klavirski koncert br. 2 sa Bostonskom simfonijom, čime je postao najmlađi solista koji je ikada nastupio sa tim orkestrom.
Leonard Bernštajn ga je opisao kao "izvanrednog pijanistu i muzičara".
Studirao je kompoziciju kod Nađe Bulanže u Parizu, a zatim se trajno preselio u Francusku 1972. nakon što se oženio Odil Rabo, unukom francuskog kompozitora Anrija Raboa, koja je nasledila Faurea na mestu direktora Pariskog konzervatorijuma.
Inđić je nastupao sa vodećim orkestrima Sjedinjenih Država, Evrope i Azije.
Njegova diskografija obuhvata dela Šopena (Koncerti za klavir, kompletne balade, Skerci, Imprompt, Sonate i Mazurke), Debisija, Šumana, Prokofjeva, Stravinskog kao i Betovena.
Srbija Danas