Već godinama kruže priče o freski iz Manastira Mileševa, posebno o njenom putovanju u svemir kao deo poruke sa Zemlje potencijalnim vanzemaljskim civilizacijama.
Ova freska, poznata kao Beli anđeo, postala je predmet interesovanja zbog svoje moguće uloge u komunikaciji sa svemirom.
U 1977. godini, kroz Vojadžer program, Zemljani su poslali svoju prvu poruku u kosmos.
Ovaj satelitski signal bio je paket dostignuća i simbola sa Zemlje, namenjen potencijalnim vanzemaljskim civilizacijama.
Među slikama koje su poslate bile su čovekovo osvajanje Meseca, Kineski zid i zvukovi života na Zemlji, ali nije jasno da li je slika Belog anđela bila deo ovog materijala.
NASA je takođe poslala zlatne ploče u svemir, poznate kao zlatni zapis, kao deo svoje poruke potencijalnim vanzemaljskim civilizacijama.
Ove ploče sadrže zvukove i fotografije koji prikazuju raznolikost života i kulture na Zemlji.
Iako su među odabranim fotografijama bile slike poput Kineskog zida i astronauta u svemiru, nije potvrđeno da je Beli anđeo bio deo ovog materijala, istaknutno je na sajtu Fakenews.
Priča o Belom anđelu seže dalje, zbog tvrdnji da je bio deo prvog satelitskog video-signala između Evrope i Severne Amerike preko satelita Telstar 1962. godine.
Iako neki izvori tvrde da freska nije bila deo ovog prenosa, postoje i snimci koji sugerišu suprotno.
Analiza snimaka iz arhiva NASA, AT&T i Bell Labs pokazuje da su u prvom prenosu učestvovale samo države koje imaju zemaljske stanice prijema signala Telstar satelita, dok se freska Belog anđela pojavljuje u drugom javnom prenosu, sugerišući da je prvi prenos bio probni.
Na srpskoj Vikipediji navodi da je freska Belog anđela bila deo drugog javnog prenosa preko Telstar satelita, 23. jula 1962. godine.
Beli anđeo remek-delo je srednjovekovne umetnosti, predstavlja neizostavni deo kompozicije Mironosice na Hristovom grobu u crkvi Vaznesenja Hristovog manastira Mileševe.
Ova freska, koja se smatra jednim od najznačajnijih dela srpske i evropske umetnosti srednjeg veka, prikazuje Arhanđela Gavrila u belom hitonu kako sedi na kamenu i pokazuje mironosicama mesto Hristovog vaskrsnuća - prazan grob.
Lik Belog anđela je izveden slobodnim, širokim potezima, ističući se monumentalnošću i visokom plastikom u modeliranju.
Freska se nalazi na južnom zidu zapadnog traveja i datira iz 13. veka, kao delo nepoznatih autora grčkog porekla, školovanih u Carigradu, Nikeji i Solunu.
Tokom 16. veka, preko nje je naslikana druga freska, zbog čega je Beli anđeo bio skriven sve do 20. veka kada je ova crkva restaurirana, a gornja slika uklonjena, otkrivajući ponovo ovaj dragoceni deo srpske i evropske kulturne baštine.