U Beogradu žive Beograđani, ali među njima nema Srba. Beogradski fudbalski klub zove se Crvena Zvezda, ali ne igra u Ligi Šampiona, Srbija ima svoj Beograd, ali ga ima i Belgija! Mesto sa 5.000 duša, nekada samostalna varošica, danas jedna od 25 opština glavnog grada Valonije Namira, s aponom ističe rođačke veze sa prestonicom Srbije.
- Dobar dan – dočekuje, na srpskom jeziku, Gabrijel Žilon (75), jedan od belgijskih zaljubljenika u srpski Beograd i onu staru Jugoslaviju.
Zapanjujuće je koliko toga u malom belgijskom Beogradu, podseća na ovaj naš srpski, veliki. Osim imena grada tu su i nazivi ulica: Stari grad; Dunav; Sava; Drina.
- Stariji brat Beograda će uvek biti u našim srcima. Ovde sve podseća na glavni grad Srbije – kaže Žilon, učitelj u penziji, vodič u ovoj neobičnoj priči.
Čudnovata istorija belgijskog Beograda započela je 1717. godine, kada je austrijski princi Eugen Savojski izvojevao pobedu nad Turcima u opsadi Beograda. U redovima njegove vojske bilo je i Valonaca, koji su se, kada su sa ušća Save u Dunav vratili kućama, rado okupljali u jendoj kafani u mestu Flavin, na jugu današnje Belgije, pripovedajući o svojim herojskim podvizima i ratnim dogodovštinama. Preduzimljivi kafedžija je ubrzo svojoj kafani dao ime „Beograd“.
- U to vreme, oko obližnjeg Namira, kao i oko drugih gradova toga doba, postojale su utvrde. Vikendom ljudi su stekli naviku da idu do kafane „Beograd“ na periferiji. U žargonu, išli su u Beograd. Kada se naše mesto 1897. izdvojilo iz varošice Flavin i postalo poseban gradić, bilo je sasvim pridono da uzmemo ime Beograd – priča Žilon.
Beograd je bio samostalan 80 godina, a onda se 1977 pripojio Namiru.