U vreme rata između Vizantije i Samuilovog carstva na prostoru Duklje vladao je Jovan Vladimir (1000-1016).
Iako je u početku bio u savezništvu sa Vizantijom, nakon što je njegova teritorija osvojena od strane cara Samuila (1010. godine), a on utamničen, bio je primoran da menja saveznika i postane Samuilov vazal, oženivši se njegovom ćerkom.
Prema narodnom, romantizovanom predanju, Samuilova ćerka Kosara zaljubila se u mladog i lepog utamničenog vladara Duklje, pa je izmolila oca da se uda za njega. Car je dao Kosaru za ženu Vladimiru, a zatim svog novopečenog zeta vratio na dukljanski presto da vlada kao njegov vazal.
U stvarnosti, ovo je bio brak iz interesa. Rešivši na ovaj način pitanje Duklje, car se mogao bolje koncentrisati na Makedoniju i Tesaliju, gde je bilo glavno žarište sukoba sa Vizantijom.
Kako bilo, nakon oslobođenja Vladimir se vratio na presto, a sa sobom je doveo i kraljicu. On i Kosara su živeli u skladom braku, ali nisu imali dece.
U narodu Vladimir je ostao upamćen kao vrlo pobožan i miroljubiv vladar, koji nije učestvovao u ratnim pohodima svoga tasta.
Nakon vizantijskog osvajanja teritorije cara Samuila 1014. godine i njegove smrti, na presto carstva dolazi Jovan Vladislav, sinovac cara Samuila.
Knez Duklje, Vladimir, na prevaru je ubijen 22. maja 1016. godine. Odrubljena mu je glava ispred jedne crkve u Prespi, gde je i sahranjen.
Nedugo potom priznat je za sveca i mučenika i tako je postao prvi srpski svetac.