Sahranjen je na sirotinjskom groblju u Beču, a nijedan srpski list nije zabeležio njegovu smrt. Međutim, to je bio samo privremen zaborav, jer je oko Branka već počela da se stvara legenda. Kada su njegove kosti prenesene iz Beča i sahranjene na Stražilovu, taj događaj prerastao je u veliku nacionalnu manifestaciju.
Otada traje njegova slava kao začetnika lirske poezije u našoj književnosti.
Rođen je u činovničkoj porodici u Slavonskom Brodu, mada je bio neraskidivo povezan sa Sremskim Karlovcima, gradom u kome je proveo samo šest godina. U Beču je studirao pravo, a onda medicinu, ali nijedno nije završio.
Tu se upoznao sa Vukom Karadžićem, što je imalo presudan uticaj na njegov književni rad.
Iako je za života napisao svega 60-ak pesama, njihov značaj mu je doneo poštovanje i slavu, mada tek kada pesnika više nije bilo.
Njegove najjednostavije pesme građene su po obrascu narodne lirske pesme, u njima je data neka prosta radnja koja se uvek zbiva u slobodnoj prirodi i čiji su protagonisti običnomomak i devojka, ili jedno koje čezne za onim drugim.
One su pune radosti, vedrine i naivne, dečje začuđenosti pred najobičnijim stvarima, bezazlene, umiljate i istovremeno mladalački raspusne i čulne, kao na primer u pesmi "Vragolije" iz 1843. godine.
Oni su GENIJI koji su promenili svet, ali su stradali od sopstvenih izuma (VIDEO)