U granicama reinkarnirane Banovine koju je Franjo Tuđman zacrtao u Bosni i Hercegovini kroz udruženi zločinački poduhvat Haškog tribunala, a koja završava na prevoju Ivan Planine i koja geografski Hercegovinu deli od Bosne, važno je reći da su se dogodile serije zločina i iživljavanja Bošnjaka (Muslimana) nad Hrvatima.
Pročitajte i:
Južno od Sarajeva do Mostara doslovno ni u jednom selu nije izostao zločin, uključujući i masovne progone, deportacije, zarobljavanja. U središnjoj Bosni pravi horor u koji su bili uključeni i mudžahedini, ratnici koji su bili savremena preteča Islamske države, a neki su čak u središnjoj Bosni sticali prva iskustva.
Oglasila se Rusija posle samoubistva u Hagu: To stavlja debelu tačku na rad Tribunala
Od Beloa Polja severno od Mostara, gde su se nalazili logori za Hrvate civile, uključujući i decu, preko Muzeja u Jablanici i Konjicu, do kampanja progona, ubistava i masovnih zločina, etnički su očišćeni Hrvati na području od 50 kilometara.
U Grabovici severno od Mostara u septembru 1993. ubijeno je 32 hrvatskih civila, među kojima je bila i četvorogodišnja Mladenka Zadro koju su pripadnici bošnjačke Armije BiH likvidirali u majčinom zagrljaju. Za polovinu žrtava tela još uvek nisu pronađena jer su ih spaljivali i bacali u Neretvu.
POČAST PREMINULOM PRALJKU: Blago progonjenima zbog pravednosti, njihovo je kraljevstvo nebesko
U Trusini u konjičkoj opštini je istog dana, kada se dogodio zločin HVO u Ahmićima, ubijeno 22 hrvatskih civila i zarobljenih vojnika. Pobio ih je posebni odred Armije BiH "Zulfikar" kome je komandovao bošnjački politički i vojni vrh s Alijom Izetbegovićem na čelu. U julu 1993. godine u Doljanima kod Jablanice je masakrirano 39 Hrvata, od čega su 33 civili. Još strašniji, najmonstruozniji od svih na području Hercegovine zločin je koji su počinili pripadnici Armije BiH u selu Uzdolu u opštini Rama.
Tamo su 14. septembra 1993. pripadnici Armije BiH u operaciji "Neretva 93" prilikom upada u selo ubili 41 Hrvata, od čega 29 civila i 12 pripadnika HVO-a. Samo ovi zločini na području Hercegovine na najbolji mogući način opovrgavaju navode o postojanju UZP-a.
Identična je situacija u trouglu središnjeg dela BiHkojima između Travnika, Viteza i Zenice. Najstrašniji se dogodio u Križančevu Selu. U ovom selu pripadnici Trećeg korpusa Armije BiH samo tri dana pre Božića 1993. godine ubili su čak 74 osobe. Za deo vojnika pouzdano se zna da su bili živi zarobljeni.
Toksikolog otkrio: Praljak je popio otrov koji momentalno deluje, koristile su ga profi ubice
U Bugojnu je zarobljeno više stotina ljudi, a uprkos tome što je među njima bio i 21 najviši vojni i civilni hrvatski oficir, oni su netragom nestali. Od komandanata jedinica, do glavnih u vojnoj vlasti. Niko nikada za to nije odgovarao iako su zapisi iz dnevnika gospodara života i smrti Dževada Mlaće da sve vođe treba likvidirati nikada nisu postali dokaz na bilo kakvom suđenju. Jednako kao što nikada nije osuđen mudžahedin koji je otkinuo glavu sabljom Draganu Popoviću kod Travnika.
Hrvati ne prihvataju krivicu - Plenković zakukao: Kako je Sloba OSLOBOĐEN, a Tuđman nije
Na desetine je takvih slučajeva, a Popovićeva porodica čak 24 godine posle nije još uspela od države BiH da dobije odgovor za to. Anici Jurić iz Kaknja i Serafini Lauš iz Travnika su pripadnici Armije BiH na kućnom pragu likvidirali po trojicu sinova i muža.