Tim stručnjaka koje je predvodila Selina Brejs iz Prirodnjačkog muzeja u Londonu proučavao je DNK tragove naroda koji su nastanjivali područje Velike Britanije u razdoblju neolita ili mlađeg kamenog doba.
Iako je u Britaniji još ranije postojala populacija lovaca i sakupljača, graditelji Stounhendža bili su poljoprivrednici, a poređenje njihovog DNK sa narodima koji su u to vreme živeli u kontinentalnom delu Evrope pokazuju kako su preci graditelja Stounhendža pre oko 6.000 godina migrirali na ostrvo sa Pirenejskog poluostrva, sa područja današnje Španije.
Na Pirenejsko poluostrvo stigli su 2.000 godina ranije, u velikom talasu migracija koji je krenuo iz Anadolije, sa područja današnje Turske.
U tom talasu migracija iz Anadolije jedna grupa poljoprivrednika krenula je uz reku Dunav prema središnjoj Evropi, a druga na zapad preko Sredozemnog mora. Poslednja grupa, pokazuju DNK podaci, naselila se na Pirenejskom poluostrvo pre nego što je stigla u Britaniju, prenosi "Jutarnji list".
Neolitski migranti u Britaniju su, osim poljoprivrede, doneli i kulturu gradnje megalitskih struktura od velikih kamenih gromada, poput Stounhendža.
Lovci i sakupljači koji su živeli na području Velike Britanije nisu se mešali sa pridošlicama, a ubrzo nakon dolaska migranata sa Pirenejskog poluostrva gubi im se svaki trag.
Naučnici pretpostavljaju da nije nužno dolazilo do sukoba, nego se verovatno radilo o čistoj brojčanoj nadmoći - poljoprivrednici su bili znatno brojniji, a čak ako je i dolazilo do mešanja između dva naroda, genetski doprinos lovaca i sakupljača verovatno je bio zanemariv.
Iako su uspešno zavladali Britanijom, ni pirenejski doseljenici nisu dugo opstali. Pre oko 4.500 godina njihovi potomci gotovo su u potpunosti istisnuti novim valom migracija, ovaj put iz središnje Evrope.
Britanija je tako u rasponu od samo nekoliko hiljada godina doživela dva velika genetska pomaka - od primitivnih lovaca preko anadolijskih graditelja Stounhendža do Evropljana čije je genetsko nasleđe opstalo do danas.