Posetioci izložbe u Nacionalnoj galeriji koju je otvorio istoričar umetnosti Stanislav Živković, videli su dela Mladena Srbinovića nastala pretežno 80-ih godina - u njegovoj poznoj fazi kada je umetnički izraz u svom ličnom razvoju doveo skoro do perfekcije. Do nje je došao dugogodišnjim eksperimentisanjem kroz grafički medij koji je evoluirao ka daljem igranju sa tehnikama i traženju likovnog jezika kojim bi se što bolje izrazio.
Srbinović je tada prihvatio modernističke tokove, okrenuo se slikarstvu i uzorima zahvaljujući kojima se u njegovim slikama primećuju uticaji ekspresionizma, kubizma, Pikasa, koji provučeni kroz prizmu umetnikovih težnji, osećanja i osećaja, postaju nove vrednosti pretočene u autentično delo. Time njegovo delo postaje zrelo, bogato čulnim podsticajima.
Dragoceni izbor slika Mladena Srbinovića iz bogatog fonda Miodraga Simića s jedne strane otkriva nam istančan lični senzibilitet vlasnika kolekcije. Međutim, s druge strane, sveden na 13 izloženih dela, on nesumnjivo predstavlja svojevrsnu retrospektivu; malu, ali dovoljno da nas podseti na opus jednog od reprezentativnih predstavnika beogradske kolorističke škole XX veka.
Pročitajte i: