CRNA BARA POZNAJE SE PO NJEGOVOM LIKU I DELU: Žvotni put Miloša Milojevića - za Srbe i srpstvo do smrti (FOTO/VIDEO)
Miloš Milojević je bio srpski istoričar koji je znatan deo svog života i rada posvetio podizanju nacionalne svesti u srpskom narodu.
Miloš Milojević je najznačajniji Crnobarac, rođen je 16.10.1840., a umro u Beogradu 24. juna 1897. godine. Bio je akademik Srpskog učenog društva u Beogradu, pravnik, filozof, filolog, istoričar, profesor i upravitelj Bogoslovije "Sveti Sava" u Beogradu, komandant Dobrovoljačkih i Ustaničkih odreda u Srpsko-turskim ratovima od 1876-1886 g. učesnik Berlinskog kongresa 1878. godine na kome je stvorena nova država Srbija.
Ribnička pećina jedinstven dragulj prirode! Šalitra iz njenih šupljina korišćena za pravljenje baruta u ustanku (FOTO)
NAJVEĆA SVETINJA OVOG KRAJA: Pogledajte kakve tajne krije "MALI OSTROG" u Malom Zvorniku (FOTO/VIDEO)
"SVEDOK DA POSTOJIMO 300 GODINA U KONTINUITETU NA OVIM PROSTORIMA" Skriveni simbol grada na Đetinji duhovni svetionik (FOTO)
Miloš Milojević je bio srpski istoričar koji je znatan deo svog života i rada posvetio podizanju nacionalne svesti u srpskom narodu.
Osnovnu školu završio je u Glogovcu da bi školovanje nastavio u Beogradu. Na Liceju je studirao pravo između 1859. i 1862. da bi naredne tri godine proveo u Moskvi studirajući na Istorijsko-filološkom odseku Filozofskog fakulteta. Po završenom školovanju stupio je u državnu službu. Radio je kao pisar i sekretar suda u Valjevu. Od 1870. do 1893. bavio se profesorskim pozivom predavajući u više škola u Beogradu i Leskovcu, a u nekima je radio i kao direktor. Bio je redovni član Srpskog učenog društva, počasni član Akademije nauka (1892) i član glavnog odbora Društva Svetog Save u Beogradu.
Kao dobrovoljac učestvovao je u Srpsko-turskim ratovima (1876-1878). Kao član Liberalne stranke, bio je angažovan na širenju nacionalnih ideja. Sa ovim ciljem putovao je po Makedoniji i Staroj Srbiji. Svoj istorijski i književni rad namenio je pre svega podizanju nacionalne svesti u Srba, međutim, baš zbog toga je često zanemarivao naučni pristup i kritičku metodu. Iz nacionalnih pobuda često je ulepšavao srpsku prošlost i običaje. Njegove radove osporavali su ne samo istoričari drugih nacionalnosti, već i kritički nastrojeni srpski istoričari, naročito Ilarion Ruvarac.
Iako se najvećem delu njegovih raova odriče bilo kakva istoriografska vrednost neki aspektu njegovog rada, naročito onaj u vezi sa prikupljanjem srpskih srednjovekovnih izvora nisu ostali bez odjeka u istoriografiji. Obilazeći krajeve Stare Srbije 79-ih godina 19. veka Milojević je prikupio značajan broj srpskih rukopisa kao i tri značajne povelje Prvi ui Drugu dečansku hrisovulju koje su čuvane u Dečanima i Prizrensku tapiju, dokument koji predstavlja jedan od retkih sačuvanih kupoprodajnih ugovora iz srednjovekovne Srbije. Ovaj dokument pronađen je na tavanu crkve Svetog Đorđa Runovića u Prizrenu. Ovi nalazi su objavljivani i tako postali dostupni naučnicima ali je dobar deo Milojevićeve zaostavštine izgubljen.
Naime, najveći deo njegove bogate zbirke stradao je tokom Prvog svettskog rata a nakon rata pronađen je samo jedan sanduk u kome se nalazila Treća dečanska hrisovulja dok se drugim dvema značajnim ispravama izgubio svaki trag.
Podstaknut usvojenim znanjima, prvi put se javno oglasio 1866. godine člankom "Propagande u Turskoj", budući da su Srbi u to vreme još uvek bili pod stranom vlašću.
Po povratku u Kneževinu Srbiju (1865) započinje rad u državnoj službi:
- u Valjevskom okružnom sudu
- u beogradskom apelacionom i trgovačkom sudu,
- Beogradskoj gimnaziji
- Beogradskoj bogosloviji
- Leskovačkoj nižoj gimnaziji
- Svetosavsko Bogoslovsko-učiteljskoj školi, da bi 1. maja 1893. godine - ukazom penzionisan
U vreme Srpsko-turskih ratova (1876-1878), Milojević je osnovao i poveo u rat dobrovoljačke jedinice (ustaše) Moravsko - dobričko - dobrovoljački Ustaški kor, Dobrovoljačko-ustaški raško-ibarski kor i Deževsko-ibarsko- ustaški kor, kako su se u to vreme nazivali ustanici. Umro je 24. juna 1897. godine u Beogradu na rukama svog kuma, prijatelja i saborca Koste A. Šumenkovića i učenika Atanasija-Tase Jungića a poslednje reči koje je izgovorio bile su "Čuvajte mi Srbstvo". Vest o Milojevićevoj smrti objavili su sve tadašnje novine Kraljevine Srbije.
Više o značaju Miloš S. Milojevića za Bogatić, ali i Srbiju uopšte, govorio je Predrag Đurić iz Udruženja "Miloš S. Milojević".
- Miloš S. Milojević bio je naš najznamenitiji Crnobarac, ali i najprogonjeniji znameniti Srbini, ili Srbenda ako ćemo prema onome kako je on u jednom odlomku iz knjige koju je napisao "Istorija Srba" objasnio šta tačno znači "Srbedna". Višestruku nadaren čovek, školovan na Univerzitetu u Moskvi koji je išao kroz život sa jednim ciljem i obećanjem da će se bavati srpskom etnografij. Međutim, po dolasku u Srbiju, stvari su krenuli drugim pravcem zbog ljudi koji su ometali njegov rad i karijeru, kao što je Stojan Novaković, sklanjali su ga po strani, sve do momenta kada je njegova pomoć bila neophodna - govori Predrag Đurić i dodaje:
- Tako je on po povratku u Srbiju otišao u Valjevo i odmah stupa u rad pri Srpskom učenom društvu. Težio je da piše naučne radove, jedan od njih odnosio se na stara srpska groblja i spomenike, a inače je on kao dete doneo svedočanstvo u svojoj knjizi "Pesme i običaji" opisao svoj rodni kraj Crnu Bar devojke, momke koje su tamo živeli, Drinu, Savu, stare srpske običaje, groblja te i donosi naučni rad koji se odnosi na srpska groblja - govori Đurić iz "Udruženja Miloš S. Milojević".
Detaljnije o životu i delu, kao i njegovom značaju za Srbiju i Crnu Baru možete pogledati u videu.
Projekat je finansiran iz budžeta opštine Bogatić. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.