Eparhija raško-prizrenska obeležava 1000 godina postojanja

U subotu, 15. decembra sa početkom u 16:00 časova biće služeno Večernje Bogosluženje u Crkvi Bogorodice Ljeviške u Prizrenu, a od 17:00 časova u svečanoj sali Prizrenske Bogoslovije umirovljeni Episkop zahumsko-hercegovački Atanasije održaće predavanje sa temom "Xiljadu godina Prizrenske Eparhije".

Osnovano Udruženje "Dalmacija"

JESTE LI SE OGREŠILI? Ova hrana nije POSNA, a uporno je jedete za vreme POSTA

U nedelju, 16. decembra od 9:00 časova u Sabornom Xramu Svetog Velikomučenika i Pobedonosca Georgija biće služena Sveta Arhijerejska Liturgija koju će zajedno sa drugim Arhijerejima Srpske Pravoslavne crkve služiti Episkop raško-prizrenski i kosovsko-metohijski Teodosije.

Prizrenska eparhija se u periodu od 1019 do 1219. nalazila se pod jurisdikcijom Ohridske arhiepiskopije. Car Vasilije II je odmah po osvojenju Ohrida izdao tri povelje ohridskom arhiepiskopu Jovanu, „kojima je bio utvrđen obim Ohridske arhiepiskopije... prema prvoj povelji, koja je izdata 1019. godine, u sastav Ohridske arhiepiskopije ušla je i Prizrenska eparhija. To je ujedno i prvi zapisani podatak, gde se pominje Prizrenska eparhija, koja će u budućnosti odigrati veoma važnu ulogu u istoriji Srpske pravoslavne crkve i Srpskog naroda.

Pri osnivanju "Prizrenska episkopija bila je trećeg stepena, obuhvatala je oblast Xvosna oko Peći i Dečana, grada Leskovca i Britosa, imala je petnaest klirika". Ti klasični predeli uglavnom ostaće kroz čitavu istoriju ove eparhije. Njeno sedište bilo je u Prizrenu, ali iz tih najstarijih vremena nema podataka pri kome se manastiru ili crkvi to sedište nalazilo. Smahra se da je bilo pri crkvi Bogorodice Ljeviške. Godine 1214. Prizren definitivno pripojen Srbiji.

Eparhija raško-prizrenska je kroz svoju istoriju uvek bila bedem prema inoslavnima, neslovenima i nesrbima, istoriju Crkve nemoguće je odvojiti od narodne istorije. Kad znamo da je ova eparhija osnovana pre nemanjićskog perioda, i da je zauzimala jedno od centralmih mesta Nemanjićke države, nije čudo što je u svojoj ogromnoj, burnoj i slavnoj prošlosti, pa sve do danas, imala velikih uspeha, a i velikih iskušenja. Njen najveći uspon bio je u doba Nemanjića, a opadanje i velika golgotska iskušenja imala je u periodu turske vladavine, što se odražavalo u gonjenju njenih episkopa, maltretiranju i ubijanju sveštenika i srpskog naroda, a takođe i u prisiliim seobama, kojih, na žalost, ima i u naše vreme.

Pošto se Eparhija raško-prizrenska nalazi na Kosovu, njena istorija uvek je bila u znaku Krsta i Vaskrsa, kao što veoma vispreno i nadahnuto zapaža i naša poznata književnica Isidora Sekulić koja kaže: "Kosovo je grob, grob u koji je sve zakopano, a vaskrs ide opet preko grobova"!