EVO GDE SU I KADA USTAŠE UBILE ŠESTORICU VUČIĆA: Među njima je i deda sadašnjeg predsednika Srbije
Međutim, zvanični dokumenti i druge nesporne istorijske činjenice, kao i preživeli svedoci su saglasni da se među žrtvama ustaškog terora nalaze najmanje šestorica Vučića iz Čipuljića kod Bugojna, predaka sadašnjeg predsednika Srbije, među kojima je i njegov rođeni deda Anđelko Vučić.
"VUČIĆU NIKAD VIŠE NE TREBA DOPUSTITI DOLAZAK" Hrvatska huškačka mašinerija ne staje - novi medijski napad na Vučića (FOTO)
LICMERJE HRVATSKIH VLASTI: Vučić dva puta uputio molbu da poseti Jasenovac - Plenković "molio da ne to ne bude sad"
SKANDAL! HRVATSKI MEDIJI PRETE VUČIĆU: Nastavlja se antisrpska histerija i brutalna hajka na predsednika Srbije (FOTO)
Na zvaničnom spisku žrtava rata od 1941. do 1945. godine iz mesta Čipuljić kod Bugojna koji je sačinio Savezni zavod za statistiku Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, strana 1.096. nalaze se petorica Vučića:
Vučić (Antonija) Anđelko, rođen 1893. Srbin, ubijen u direktnom teroru, Bosanska Gradiška
Vučić (Đorđa) Rajko, rođen 1920. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bugojno
Vučić (Koste) Đorđe, rođen 1896. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bugojno
Vučić (Koste) Ile, rođen 1904. Srbin, ubijen 1941. u direktnom teroru, Bosanska Gradiška
Vučić (NN) Ilija, 9999 (nepoznata godina rođenja – napomena D.M.) Srbin, ubijen od ustaša 1941.
U istom spisku, ali za grad Bugojno (Čipuljić je deo Bugojna), strana 1095. nalaze se još dvojica Vučića:
Vučić (Jove) Mile, rođen 1920. Srbin, poginuo 1943. u NOBU-u, Crna Gora
Vučić (Riste) Stevo, rođen 1891. Srbin, ubijen od ustaša 1941. u logoru Jadovno
Anđelko je deda Aleksandra Vučića. Ile, Đorđe i Stevo Vučić su Anđelkova braća od strica, a Rajko Vučić je Đorđev sin.
Između 25. i 27. maja 1941. ustaše su u Bugojnu uhapsile prvu grupu od 25 Srba i zatvorile ih u zgradu zvanu Konak. Među njima su bila i trojica Vučića: Anđelko, Stevo i Ile. Anđelko i Stevo su bili uspešni trgovci, čuveni ne samo u Bugojnu već u Srednjoj Bosni, Hercegovini i susednoj Dalmaciji.
Trag i ugled koji je Anđelko Vučić imao u Bugojnu je bio toliki da su sve do poslednjeg rata, u kojem je od skoro deset hiljada u tom gradu ostalo samo stotinak Srba, meštani o Anđelku, ocu sadašnjeg predsednika Srbije i ostalim Vučićima, govorili kao o „ovim Adžijinim“. I svi su znali o kome je reč.
Noću između 27. i 28. maja uhapšeni Srbi transportovani su iz Bugojna u Banjaluku. Posle dva dana, 30. ili 31. maja, odvedeni su iz zatvora u Banjaluci i svi ubijeni.
Po jednim izvorima zločin je izvršen u ataru sela Ivanjska, na padinama Kozare, po drugima učinjeno je to malo dalje, na području susedne Bosanske Gradiške.
Po drugima, Srbi iz Bugojna odvedeni su u logor Jasenovac. Na takvu mogućnost upućuje i činjenica da se u spisku Saveznog zavoda za statistiku kao mesto smrti Steve Vučića navodi logor Jadovno. Naime, poznato je da su zbog ograničenih kapaciteta logora Jasenovac, koji nije mogao da primi reke srpskih civila koje su ustaše hapsile i sprovodile na klanje u taj logor, ustaše preusmeravale u druge klanice. Najčešće je to bilo Jadovno.
Ivanjska se nalazi na putu od Banjaluke ka Jasenovcu, a i Gradiška je blizu te klanice, često su konvoji žrtava iz jedne usmeravani u drugu klanicu. Bilo je to vreme kad nije bilo masovnih medija, vreme kad su ljudi iz straha držali jezik za zubima. Hiljade srpskih civila su u pratnji ustaša prolazile kroz Banjaluku i odvođene dalje, u pravcu Gradiške i Jasenovca a da li su zaklani u jednoj ili u drugoj klanici manje je važno. Da ne bi bilo zabune, termine klanje, klanica, pokolj i slično ne koristim da bih pojačao utisak o ustaškim zločinima već iz razloga što Gradiška, Jasenovac i Jadovno, u najbukvalnijem smislu te reči, jesu bile klanice u kojima je većina žrtava umorena klanjem nožem ili udarcima maljem, sekirom i drugim tvrdim predmetima u glavu. Samo retki srećnici su umrli od hica iz puške ili pištolja.
Krajem jula 1941. ustaše su počele veliku akciju etničkog čišćenja Livna, Livanjskog polja, Kupreške visoravni i bugojanske kotline (Bugojno i Gornji Vakuf), s ciljem da sve muško stanovništvo srpske nacionalnosti pobiju, a žene i decu proteraju u Srbiju. Izvršena su masovna hapšenja svih Srba starijih od 16 godina. U utorak 27. jula uhapšeno je 47 Čipuljićana, koji su zajedno sa ostalim Srbima zatvoreni u zgradu osnovne škole.
Među njima su bili i Đorđe Vučić i njegov sin Rajko, mladić koji je imao 21 godinu. Uhapšene su, vezane žicom, u kamionima odvozili do ogromne jame između sela Zanasovići i Rosulje i nad jamom ubijali iz vatrenog oružja, klali ili ubijali sekirama i maljevima. U noći između 30. i 31. jula u Zanesoviće je odvedena je i likvidirana grupa u kojoj su se nalazila dvojica Vučića.
U knjizi „Ratna hronika Bugojna“ Mesud Hotić, po nacionalnosti musliman, navodi da su samo između 27. i 31. jula nad jamom u Zanesovićima ustaše ubile oko 1.500 Srba.
Kotarski predstojnik Branko Kuštro se hvalio da je on lično, za samo jednu noć, nad bezdanom pucao u glavu 400 nesrećnika. Nažalost, masovne likvidacije u Zanesovićima nastavljene su sve do kraja 1941. i sredine 1942. godine.
Posle pokolja kod Zanesovića ustaše su pohapsile oko 400 Srba iz Bugojna i Čipuljića, uglavnom žena i dece i vozom ih transportovale u logor u Slavonskoj Požegi. Voz je iz Bugojna krenuo 11. avgusta, a narod je bio smešten u stočne vagone.
U svojoj knjizi "Izbeglice i preseljenici na teritoriji okupirane Jugoslavije" , na 150. strani, Slobodan D. Milošević je objavio podatak da su Srbi iz Bugojna u logor dovedeni 13. avgusta 1941. godine, da ih je bilo 327, od čega 123 muškog i 204 ženskog pola.
U dokumentima NDH koji su zaplenjeni nakon oslobođenja Jugoslavije, pronađen je spisak porodica iz Bugojna koje su bile zatočene u Požegi, a zatim transportovane u okupiranu Srbiju. Na spisku se nalazi i 16 Vučića. Citiram taj deo spiska: "Vučić (Antonija) Rade sa ženom i šestoro dece, Vučić Dragica, žena Anđelkova sa šestoro dece i Ljuba Vučić, iz iste porodice, bez roditelja."
Bilo je planirano da konvoj bude odveden na klanje u Jasenovac ali se, nakon dva-tri dana čekanja u Požegi, ispostavilo da su kapaciteti klanice prebukirani pa je odlučeno da se izbeglice iz Bugojna pošalju u Srbiju.
U knjizi "Zapis o zločinu" koju je napisao poznati bugojanski hroničar Branko Mićić navodi se da su prognanici iz Bugojna, vozom preko Vinkovaca i Beograda,19. avgusta 1941. dakle na pravoslavni praznik Preobraženje, stigli u Markovac kod Velike Plane, gde su iskrcani. Najveći deo razmešten je po kućama dobrih ljudi u Svilajncu i Simićevu kod Žabara, a bilo ih je koji su progonstvo proveli u Velikoj Plani, Žabarima i Lapovu.
Nedugo po dolasku izbeglica u Srbiju, Dragica Vučić je rodila sina, oca sadašnjeg predsednika Srbije. Po mužu kojeg su ubile ustaše dala mu je ime Anđelko. Dragica i ostali Vučići rat su proveli u Crkvencu kod Svilajnca, odakle su se odmah po oslobođenju vratili u Čipuljić.