HTELI SU DA PRETVORE SVE CRKVE U DŽAMIJE: Kada su to uradili i sa Dečanima, Turci su dobili jezivu kaznu od Boga
Kada su zauzeli teritoriju naše zemlje, Turci su mnoge srpske crkve pretvorili u džamije.
Bili su prilično halapljivi i u svojim željama prilično bezobzirni, pa su to hteli da učine i sa dečanskom manastirskom crkvom.
Silna turska vojska i mnogo njihovih verskih velikodostojnika sa njihovim poglavarom došli su u Dečane da bi taj čin bio što svečaniji.+
Političar koji je umro nakon KRALJEVIH REČI: Pašića su svi znali, a posebno novinari - jedan susret ostaće upamćen
OVO NISTE ZNALI O ZGRADI VLADE SRBIJE: Šta se krije u Nemanjinoj 11?
ISPLIVALA NAJBOLJE ČUVANA TAJNA O OSLOBOĐENJU BEOGRADA 1944. GODINE: Nemačka imala skriveni plan
Zbog odbrane od Srba, Turci su rasporedili svoju vojsku oko manastira, a municiju smestili u kulu zvonaru na velikoj kapiji. Glavni vojskovođa sa doglavnicima smestio se u najbolje odaje konaka i onda pozvao igumana i monahe pa im predložio im da se poturče, a ako to ne urade da odmah napuste manastir.
Iguman i bratija molili su, preklinjali, plakali, obećavali zlato, samo da Turci ostave manastir na miru, ali ništa nije pomoglo. Pošto su odbili i da se poturče, Turci ih isteraše iz manastira i oni su se povukli u isposnice u klisuri više manastira.
Turci su odmah postavili na kulu zvonaru nad kapijom svoj polumesec sa zvezdom, kao znak poturčenja. To su hteli da stave i na crkveno kube, ali zbog velike visine bez skele to nisu mogli odmah učiniti, pa su ostavili za kasnije. Po isterivanju kaluđera, u manastiru je ostao samo još sveti kralj na koga Turci nisu računali.
Po dogovoru među Turcima, obred pretvaranja crkve u džamiju imao se započeti pred glavnim ulazom u crkvu. Ceo prostor ispred crkve zastrt je ćilimima. U sredini, na počasnim mestima, nalazili su se zapovednik vojske Tatarin i ostali velikodostojnici.
Za glavnog verskog starešinu određeno je mesto pred glavnim vratima sa južne strane. Kada su trube i talambasi oglasili početak svečanosti, vojska spolja radosno jurnu unutra i ispuni sav prostor oko crkve. Tada verski starešina poče da klanja na svom mestu. Ali u tom času zemlja se zatrese i figura lava stražara sa južne strane pored prozora Svetog Georgija otkinu se, pade na glavu verskog starešine i razmrska je. Njegova krv i mozak poprskaše sve velikodostojnike oko njega.
Istovremeno prepuknu svod paperte, polomiše se mermerne ploče među grobovima Svetog kralja i Svete Jelene i izbi čudan plamen, koji momentalno obavi crkvu iznutra i spolja i upali Turke koji su stajali uza zid crkveni. Ovim zbivanjima pridruži se i strašna oluja sa provalom oblaka, munjama i gromovima. Jedan grom udari u polumesec na kuli, zapali municiju u njoj i kula se uz strašnu eksploziju sruši. Sa kulom se sruši i kraljeva palata.
Od provale oblaka Bistrica nadođe od brda do brda, i zajedno sa vodom koja se sjuri niz brdo više manastira, preplavi manastirsku portu i odnese sve što joj se nađe na putu. U toj katastrofi, prema sačuvanom predanju, nastradalo je mnoštvo Turaka, a vojskovođa Tatarin se spasao čudnim slučajem sa ostatkom vojske, koja se nalazila podalje od manastira.
Ali i on je platio glavom, kada je bežeći iz Dečana ulazio u Peć, gde ga je po predanju ubio kapetan Leka Dukađinac, iz osvete zbog njegove namere da dečansku crkvu pretvori u džamiju.
Turci su ga proglasili za svoga sveca, stavili mu na grob ploču sa natpisom, ozidali mu turbe i palili kandilo na njegovom grobu. Spomenik sa natpisom uništen je prilikom oslobođenja ovih krajeva 1912. godine, a turbe se srušilo 1926. godine.