NAJKRVAVIJI ZLOČINI NEMAČKE
DAHAU KAO STRAVIČNO MESTO NACISTIČKOG GENOCIDA U DRUGOM SVETSKOM RATU! Desetine hiljada mrtvih, među njima i mnogo Srba! Patrijarh Gavrilo i Vladika Nikolaj među zarobljenima
Odavno je poznato da je licemerje jedno od osnovnih merila odnosa Zapada prema srpskom narodu.
Njihovo neviđeno licemerje ovaj put se ogleda u rezoluciji o Srebrenici kojom ti centri moći pokušavaju da našem narodu zalepe najtežu etiketu genocidnog naroda.
Da bi apsurd istorije bio veći, rezoluciju je inicirala ni manje ni više nego Nemačka, zemlja koja je odgovorna za najveći genocid u ljudskoj prošlosti. Naravno, radi se o zločinima nad Jevrejima, slovenskim narodima i Romima u toku Drugog svetskog rata kada je u Berlinu stolovala nacistička klikla koja je uživala gotovo jednodušnu podršku celokupnog nemačkog naroda.
U ovom serijalu tekstova obradićemo i našim čitaocima predstaviti neke od najvećih nemačkih zločina u tom periodu i time do kraja razobličiti sve anomalije ovog međunarodnog linča nad slobodnim i slobodarskim srpskim narodom. Još jednom ćemo podsetiti na milione mrtvih, stradalih u vihoru rata izazvanog nemačkim ekspanzionizmom i suludim rasnim teorijama koje su inspirisale njihov državni vrh.
Jedan od najpoznatijih zločina nemačke države u tom periodu jeste onaj izvršen nad zatvorenicima zloglasnog logora Dahau.
Ovaj logor bio je preteča svih drugih i osnovan je i pre početka Drugog svetskog rata. Na dan 22. marta 1933, nepuna dva meseca nakon što je Hitler preuzeo vlast (30.01.1933), u logor su već stigli prvi zarobljenici, među kojima su dominantno bili komunisti i ostali protivnici novouspostavljenog režima.
Dahau je zapravo bio neka vrsta modela za druge logore. Tamo su, kaže istoričar Volfgang Benc, „izmišljeni logorski propisi za sve kasnije koncentracione logore“. Već u Dahauu, kao i u koncentracionim logorima koji su otvoreni kasnije, zatvorenici su na vratima nailazili na slogan „Rad oslobađa“ (Arbeit macht frei).
-Bio je to izraz koji je služio za izrugivanje zatvorenicima, njihovo ugnjetavanje i dehumanizaciju - kaže Benc. Kao i kasnije u drugim velikim logorima, i Dahau je imao 140 spoljnih logora. Na mnogim mestima u okolini, obični ljudi su u nekom trenutku mogli da sretnu logoraše dok su radili na izgradnji puteva ili uklanjali ruševine.
Hajnrih Himler, šef policije u Minhenu, je zvanično opisao logor kao „prvi koncentracioni logor za političke zatvorenike“
Broj žrtava
Za dvanaest godina, dok 29. aprila 1945. američka vojska nije oslobodila logor, tu je bilo zarobljeno više od 200.000 ljudi iz čitave Evrope. Preciznije rečeno: zbijeno na veoma malom prostoru. Do kraja rata umrlo je više od 32.000 ljudi – a novija istraživanja procenjuju da je bilo više od 41.000 smrtnih slučajeva. Otprilike četvrtina svih zatvorenika bili su ljudi jevrejske vere. Najmanje 11.250 njih nije preživelo logor.
Iako je logor prvenstveno osnovan za političke protivnike režima, kasnije je iskorišten i u svrhu provođenja Holokausta, što svedoče gore navedene činjenice.
Uslovi života u logoru
Svedočenje jednog britanskog oficira Vina Edvardsa pokazuje kakvi su zapravo uslovi vladali u Dahauu. Od stalnog premlaćivanja do izgladnjivanja i širenja zaraznih bolesti pun je krug pakla koji su prošli zarobljenici.
-Sledovanja su bila loša, jedan dan jedna vekna hleba za osam ljudi, drugi dan jedna vekna hleba za 12 ljudi, četvrt litra supe od krompirove vode ili četiri prljava krompira - ispričao je on na suđenju.
Edvards navodi i da je čuo za slučajeve namernog ubrizgavanja groznice zbog koje je dolazilo do masovnog pomora u Dahauu.
I sam je prošao stravično mučenje od strane nacističkih zlikovaca koje je opisivao ovako:
-Onda sam bio vezan lisicama za levu ruku i okačen o kuku na plafonu, što je trajalo dvadesetak minuta i bol je bio neizdrživ. Iste večeri su mi ruke vezane iza leđa i zakačena za kuku na zidu. U oba slučaja su mi stopala bila dvadesetak centimetara od zemlje. Nakon što bi me spustili, morao sam da radim vežbe.
Treba pomenuti da su u Dahauu bili smešteni i brojni zarobljenici iz tadašnje Jugoslavije, pre svega srpskog porekla. Između ostalih u u Dahauu su boravili Vladika Nikolaj Velimirović i srpski Patrijarh Gavrilo.
Memorijalni kompleks
Spomen-područje Dahau, izgrađeno 1965, svake godine poseti oko milion ljudi iz čitavog sveta. Iz vremena kada je tu bio logor sačuvano je samo nekoliko zgrada. Postoje ideje da se memorijalni kompleks proširi kako bi mogao primiti što više ljudi iz celog sveta i upoznati ih sa stravičnom istorijom ovog mesta.
Jednom prilikom je iz spomen-područja ukraden natpis "Rad oslobađa" koji se nakon par godina opet pojavio i vraćan je na svoje mesto. Okolnosti ovog slučaja nikada nisu do kraja ispitane.
Izvor: Srbija Danas
BONUS VIDEO: