Novi Sad ima groblje "velikana", a evo po čemu je ono JEDINSTVENO (FOTO)

Almaško groblje u Novom Sadu, koje je dobilo karakter zaštićenog kompleksa i autentične ambijentalne vrednosti istorijski gledano, posebno je i po tome što je tu večni mir našlo preko 30 velikih imena iz sveta politike, umetnosti, istorije.

Pavle Simić, rođen 1818. godine u Novom Sadu, bio je ugledni srpski slikar. Rođen u trgovačkoj porodici, ali je rano ostao bez roditelja, pa ga je prihvatio deda, sveštenik u Staroj Kanjiži. Tu je, gledajući ikonostase Teodora Ilića Češljara, poželeo da postane umetnik.

Srednju školu je učio u Somboru i Subotici, a zatim je prešao u Novi Sad u radionicu slikara Aloiza Kastagnija, italijana iz Mantove. Decembra 1837. odlazi u Beč i upisuje se na Slikarsku akademiju. Studirao je na odseku istorijskog slikarstva, do 1841. godine. Simić je slikao uglavnom ikonostase i portrete, a njegova dela krase brojne crkve poput one u Pirošu, Starom Futogu, Šapcu, manastiru Kuveždinu i mnogim drugim bogomoljama širom Srbije. Preminuo je u Novom Sadu, 17. januara 1876. godine.

Kneginja Ljubica Obrenović, MUDRA VLADARKA i VELIKA GOSPOĐA zadužila je Novosađane, a evo i kako (VIDEO)

Dimitrije Mita Ružić, jedan od najvećih dramskih glumaca u istoriji srpskog pozorišta, rođen u Srpskom Čenadu 27. oktobra 1841. godine, bio je dugogodišnji upravnik Srpskog narodnog pozorišta. Novosađani, a i ostali poštovaoci njegovog lika i dela, čak i danas sa pijatetom spominju njegovo ime i dive mu se. Umro je u Vršcu, 2. decembra 1912. godine, a sahranjen na Almaškom groblju u Novom Sadu.

Draginja Ružić, veliko ime srpskog glumišta, članica ansambla Srpskog narodnog pozorišta i prva profesionalna srpska glumica, rođena je u Vranjevu, današnjem Novom Bečeju, 2. oktobra 1834. godine. Za svaku ulogu je bila hvaljena od pozorišne kritike, pa je danas vrlo teško izdvojiti koja joj je uloga bila najbolja. Za života je odlikovana Srebrnim lovorovim vencem, koji je dodeljivalo Društvo za Srpsko narodno pozorište glumcima i drugim pozorišnicima na proslavi godišnjice njihovog umetničkog rada. Draginjin venac danas je deo zbirke od 13 ovakvih venaca, koju poseduje Pozorišni muzej Vojvodine. 

Umrla je 6. septembra 1905. godine u Vu­kovaru, u svojoj 71. godini života. Iz Vukovara su njeni posmrtni ostaci kasnije preneti u Novi Sad i sahranjeni na Almaškom groblju, u istoj kosturnici sa njenim mužem Dimitrijem i sestričinom (ćerkom njene najmlađe sestre Sofije) Milkom Marković, o čijem turbulentnom životu više možete pročitati OVDE.

Jovan Andrejević, poznati lekar, novinar i jedan od osnivača Srpskog narodnog pozorišta, rođen je 6. oktobra 1833. godine u Novom Sadu. Preminuo je 1864. godine od tuberkuloze koja ga je prikovala za krevet. Sahranjen je uz molitveno prisustvo vladike Platona na Almaškom groblju u Novom Sadu, neposredno uz južnu stranu kapele, gde mu se nalazi grob, dok je skroman spomenik naslonjen na zid kapele. Više o njegovom životu,  kao i zaostavštini nakon smrti i doprinosu Novom Sadu, možete pročitati OVDE.

ALBERT AJNŠTAJN: Um je poput padobrana – funkcioniše jedino ako je otvoren

Sofija Maksimović Vujić srpska glumica koja je gotovo ceo radni vek provela u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu, a kratko vreme igrala je i u Hrvatskom narodnom kazalištu u Zagrebu. Umrla je 5. aprila 1921. u Novom Sadu i sahranjena na Almaškom groblju. Više o životu i radu ove velike umetnice možete pročitati OVDE.

Lazap - Laza Telečki je bio srpski pozorišni glumac i reditelj, istaknuti član Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.

Školovao se sa odličnim uspehom i 1852. godine primljen je u Karlovačku gimnaziju. Školovanje je nastavio u Vinkovcima, a u Budimu je završio pripravnu školu za tehničke studije. Posle toga, Laza Telečki odlazi u Prag, gde upisuje studije tehnike, ali zbog nedostatka sredstava morao je da napusti školu. Posle studija dolazi u Novi Sad, gde dobija posao kao pisar u advokatskoj kancelariji Svetozara Miletića. Kada je osnovano pozorište u Novom Sadu, 1861. godine, Telečki postaje glumac.

Ostavio je neizbrisiv trag: Ovaj Novosađanin uradio je veliku stvar za Srbiju

Igrao je uglavnom uloge iz domaćeg repertoara i u prvom periodu njegova aktivnost bila je povremena. Za vreme svoje kratke karijere glumio je i u Beogradu i Zagrebu zajedno sa velikanima glumišta, kao što su: Dimitrije Ružić, Draginja Ružić, Miša Dimitrijević, Ilija Stanojević, Draga Spasić, Milka Grgurova i Pera Dobrinović.

Preneo je i prilagodio našim prilikama oko dvadeset stranih drama. Napisao je i dramu Poslednja despotica smederevska.

Ovaj poznati Novosađanin je bio mornar, a nakon toga mu se sudbina potpuno preokrenula

Večni smiraj na ovom "groblju velikana" našli su i Arsa Pajević novosadski knjižar, štampar i izdavač, Antonije Tona Hadžić pisac, upravnik Srpakog narodnog pozorišta, sekretar Matice srpske, Isidor Bajić kompozitor, Vasa Jovanović Čića dobrotvor koji je celo svoje imanje ostavio Srpskoj gimnaziji, Marko Nešić kompozitor i horovođa pevačkog društva "Neven", Svetislav Stefanović Buca glumac Srpskog narodnog pozorišta., jedan od prvih socijalista Vojvodine Đoka Mijatović.