FORCA NOVA: "Jedini izlaz za italijanski narod je fašizam!"
Forca Nova je radikalna militantna desničarska stranka koju su osnovali i finansirali istaknuti italijanski neo-fašisti. Lider stranke je Roberto Fiore koji uopšte ne krije svoje političke tendencije, kao što to čine brojni neo-fašisti danas u Evropi, već on za sebe otvoreno kaže da je fašista.
Njegov kolega Masimo Morselo, takođe jedan od utemeljitelja stranke Forca Nova, izjavio je u jednom intervjuu: „Jedini izlaz za italijanski narod je fašizam“.
Nije reč samo o deklarisanim fašistima, već i o teroristima. Lider FN-a. Robero Fiore, bio je član fašističke terorističke organizacije NAR (Nuclei Armati Rivoluzionari ili Jezgro naoružane revolucije), koja je izvodila napade od 1977. do 1981. godine.
U avgustu 1980. izveli su teroristički napad na železničkoj stanici u Bolonji i tom prilikom ubili 85 ljudi.
Uz masakr u Bolonji, koji su izveli uz pomoć postavljene bombe, u perdiodu delovanja NAR je izveo najmanje 33 ubistva, a planirali su i brojne druge atentate. Na suđenju, koje je okončano 1985., 53 osobe su osuđene za terorističke aktivnosti.
Fašistička teroristička organizacija NAR je ipak proizašla iz političke organizacije Terza Posizione (Treći put), koja je osnovana 1978. u Rimu. Reč je o radiokalnoj desničarskoj organizaciji koja, kako joj i samo ime govori, odbacuje i kapitalizam i socijalizam.
| Šta je uopšte bio Treći put koji su propagirali? |
Tradicija, nacionalizam, militarizam – sve tipične karakteristike radikalne, fašističke, desnice koja se udaljava od centra. Treći put je bila samo jedna u nizu fašističkih političkih organizacija u Italiji 70-tih godina, ali iz njenog okvira je proizašla teroristička grupa NAR, a može se argumentovati da je i današnja stranka Forca Nova produžetak tog okvira.
Pobegli su iz zemlje. Zapravo, pobegli u London. Na vlasti je tada bila Margaret Tačer, pa su odmah dobili politički azil u trajanju od 20 godina – sasvim očekivano.
Krivica njih dvojice za masakr u Bolonji nikada nije potpuno dokazana, bar ne što se tiče uloge učestovanja u samom napadu, ali nije sporno da su obojica pripadali terorističkoj grupi NAR za koju se ističe da je stajala iza napada (u Italiji i danas postoje razne teorije o tome ko je izveo napad i s kojim ciljem, ali većina ukazuje na to da je iza napada ipak stajao NAR - da li su to učinili po nečijoj zapovesti, ili zbog nekog političkog cilja, ostaje misterija).
Sve u svemu, Fiore i Morselo su mirno živeli u Engleskoj, pod zaštitom tamošnjih desničarskih vlasti. Forca Nova je osnova 1997. godine kod Rima, po njihovim instrukcijama, mada se se obojica još uvek nalazila u Londonu. U Italiju će se vratiti tek dve godine kasnije, 1999. godine.
Obojici im je suđeno u odsustvu i kazna im je jednostavno istekla – zahvaljujući ovakvoj rupi u italijanskom pravosuđu, vratili su se u zemlju bez posledica. Morselo je po povratku već bio poprilično bolestan od raka, i umro je 2001. godine, ali Fiore je i dan danas ikona italijanske fašističke desnice.
Pojedini izvori sugerišu kako je za vreme boravka u Engleskoj Fiore radio za britanske tajne službe (SIS). On to negira, ali nije neobičan ovakav scenario. Naime, fašistički terorizam je često nalazio utočište upravo u raznim obaveštajnim službama Evrope.
Fiore se vratio i Forca Nova je počela sa svojim političkim delovanjem, promovišući tipičnu fašističku retoriku protiv imigranata, homoseksualaca i svih „nepodobnih“ segmenata italijanskog društva.
Do 2001. već su imali preko 40 ogranaka širom Italije. Ipak, politički Forca Nova i dalje je marginalna stranka - na izborima 2013. osvojili su svega 0.26 odsto glasova. To nam pokazuje kako glasačko telo radikalne desnice u Evropi ipak preferira kripto-fašizam od eksplicitnog i deklarisanog fašizma.
Možda neo-fašisti i otvoreni fašisti nisu danas u poziciji krojenja aktualne državne politike, ali fašističke tendencije u Italiji i dalje su vrlo snažne. Zašto? Svakako, tu je pre svega istorijski kontekst, Italija je bila pod kontrolom fašista preko 20 godina (od 1922. do 1943.), ali, postoje i drugi razlozi. Za razliku od Nemačke, u Italiji nikada nije sproveden jedan proces "čišćenja" od radikalne desničarske ideologije.
Što se tiče današnjih italijanskih fašista, koji neumorno propagiraju svoju politiku, ali nailaze i na žestok otpor - kao što je slučaj nedavnog sukoba u Bolonji - bitno je spomenuti najbitniju karakteristiku. Naravno, oni danas nisu realna pretnja, nemaju dovoljnu podršku mase, ali imaju programe koji bi u nekoj bliskoj budućnosti mogli privući radikalnije građane.
Dakle, karakteristika koja se snažno ističe na italijanskoj fašističkoj sceni je zapravo njihova doslednost idealima iz kojih dolaze, a to je pre svega politika koja se bazira na anti-komunizmu i anti-kapitalizmu u isto vreme. Sa tim u trenutku krize računaju na nezadovoljnu radničku snagu, onu koja bi prirodno stala na stranu levice, ali se eventualno može privući k njima uz prigodnu retoriku koja još uvek dobro prolazi u mahom tradicionalnoj Italiji.
Pogledajte i: JEDNOM BRAĆA: Savez američke vlade i italijanske mafije 40-ih
META ZA ISLAMSKE EKSTREMISTE: Italija u strahu od napada
Brejvik želi da osnuje fašističku stranku
