Vikinzi nisu nosili rogove na šlemovima!

Slikovne predstave Vikinga počele su da se javljaju sredinom 17. veka, pa sve do 19. veka, kada su bili najviše popularizovani kao motiv koji je trebao biti naslikan. U ovim radovima, oni su najčešće prikazivani kao veoma nasilni avanturisti koji su nosili rogate i krilate šlemove.

To je zato što su rani romantičarski umetnici i pisci koji su ih oslikavali i pisali o njima, za uporište koristili antičke i rimske tekstove, a ne vizuelna iskustva koja, kako se da pretpostaviti, skoro nisu ni imali. U tim tekstovima se opisuju određene narodne evropske grupe sa severa koje su imale praksu nošenja raznih ukrasnih kapa, pa čak i čitavih glava i tela životinja.

Istina je da su ovi pisani izvori kojima su se vodili romantičarski pisci i slikari, napisani dosta ranije pre vremena Vikinga, i nisu se odnosili ni na bilo koju narodnu grupu od koje bi kasnije mogli da nastanu Vikinzi.

Ali čak i tada, istraživanja su pokazala da su vrlo male, skoro zanemarljive mogućnosti da su te grupe nosili ovakvu veoma tešku opremu, koja bi im očigledno bila veliki problem toko bitke.

Stvarni arheološki dokazi ukazuju na to da su Vikinzi najčešće bili gologlavi ili nosili kožne kape, ponekad ojačane drvenim detaljima. Metalne šlemove, koji su bili napravljeni od bronze najčešće, i korišćeni u veoma retkim i svečanim prilikama, nosile su samo poglavice i imućniji pripadnici horde.