IZ ŠTAMPE JE IZAŠLA NOVA KNJIGA DUŠANA MARIĆA - "Lepa srpska sela u kojima više nema Srba"

Kao što i sam naslov kaže, glavna tema knjige su srpska sela koja su opustela, ali se u njoj nalaze i priče o posetama srpskim svetinjama i znamenim mestima iz mučeničke balkanske istorije, na kojima su srpski ratnici vodili velike bitke za otadžbinu i njenu slobodu.
Zajedničko tim selima jeste da su lepa i pusta. Bog im dao lepotu i prokletstvo. Tim redosledom. Pa je danas u njima mnogo više zidina, iz kojih su iznikli korov i drveće, nego kuća pod krovovima.

Do pre nekoliko decenija Srbi su bili jedino ili većinsko stanovništvo u tim selima. Danas u njima nema Srba ili ih ima samo u tragovima. Jedni, još pre ratnih stradanja, otišli u beli svet trbuhom za kruhom, mnogi izginuli u ratovima, a najviše njih proterala neprijateljska vojska. Koju su činili dojučerašnji prijatelji, komšije, školski drugovi, kolege sa radnog mesta... odrođena braća čiji su preci iznikli iz srpskih i pravoslavnih korena. A onda vetrovi sudbine i tuđinski osvajači mnoge krošnje izlomili i grane razneli. Iz nekih od njih iznikli novi narodi, nove nacije, druge vere...

Na neporušenim dimnjacima, koji najtvrdoglavije prkose vremenu i ljudima, rode sagradile gnezda. Ali rode ne donose decu. I tamo gde se iz dimnjaka još uvek vije dim, prkosnik ljudske prolaznosti, retko se čuje dečija graja. U starom kraju ostali stari i nemoćni. Da umru u zavičaju, na dedovini. Da još koju godinu pogledom miluju vrhove Prokletija, Dinare, Velikog Vitoroga i Raduše i zavaravaju se nadom da će se nešto promeniti, da će odleteli ptići ostaviti beogradske bulevare, banjalučke parkove, američka i australijska prostranstva i vratiti se u zavičaj.

Autor je putovao tim krajevima, radovao se njihovoj lepoti a istovremeno tugovao zbog njihove sudbine. I sve to zapisivao i opisivao. I ono što oči vide i ono što duša oseća. I ono što su mu o tim krajevima i ljudima ispričali istorija i poslednji Mohikanci koji u njima opstaju.

Dušan Marić je narodni poslanik SNS u Skupštini Srbije i predsednik Skupštine opštine Velika Plana. Pre ove objavio je devet knjiga.

Prve četiri knjige, "Kuće na koje se smrt navadila", knjiga prva, "Kuće na koje se smrt navadila", knjiga druga, "Rodu na pamćenje" i "I junaci i jadnici", su tragične priče o stradanju srpskih porodica iz Republike Srpske, Republike Srpske Krajine i Srbije iz kojih su u ratovima od 1991. do 1999. godine poginula dva, tri ili četiri brata. Glavni junaci "Rano istrgnutih božura" su vojnici i policajci iz Velike Plane koji su poginuli u odbrambeno-otadžbinskim ratovima od 1991. do 1999. godine. "Ostavljene kose" su svedočanstvo o genocidu koji su od 1941. do 1945. nad kupreškim Srbima počinile hrvatske ustaše i istoriji Blagaja kod Kupresa u Drugom svetskom ratu. "Sinovi Vitoroga" i "Bitka za Kupres" su dnevnik rata na Kupreškoj visoravni od 1991. do 1996. godine. Pre tri godine objavio je knjigu "Bordo džemper moje majke". To je zbirka priča o ratnim i poratnim vremenima. 

Knjiga ima 216 strana, štampana je u punom koloru i u tvrdom povezu, a možete je naručiti kod autora, na broj telefona 062 80 80 874.