Našli ljudsku RUKU, pa začuli jezivi GLAS: Ova srpska crkva krije neverovatne priče (FOTO)
Ova crkva nalazi se oko kilometar severno iznad Krupnja.
Crkva Svetog Uspenja presvete Bogorodice u blizini Krupnja krije legende još iz perioda srednjovekovne srpske države, a predanja i misterije koje se vekovima unazad prepričavaju u vezi sa njenim podizanjem, kao i događajima koji su se zbili u njenoj unutrašnjosti i dalje šokiraju javnost. Istoričar Mladen Stefanović objašnjava poreklo legendi koje se dovode u vezu sa njenim nastankom, ali i priče obavijene velom misterije.
Ova crkva nalazi se oko kilometar severno iznad Krupnja, pored starog groblja, danas na granici sela Lipenovića i grada Krupnja. Mesto gde se crkva nalazi zove se Dobri Potok po istoimenom selu u kom se crkva nalazila po turskom popisu iz 1528. godine. Tokom vremena, ime Dobri Potok se izbrisalo jer je dominiralo ime sela Lipenovića.
STIŽU NOVE DOZE VAKCINA: Pomoć Meridiana za više od 50 bolnica Srbije
IZ DEBELIH JAKNI PRAVO U KRATAK RUKAV! Meteorolozi objavili kada se temperatura u Srbiji vraća u plus
ŠOKANTNA PRIČA HRVATSKOG ŠPIJUNA: Tajna na koju smo dugu čekali konačno će biti RAZOTKRIVENA (VIDEO)
- Crkva Svetog Uspenja presvete Bogorodice je prva krupanjska crkva, jer je u samom Krupnju u vreme Dubrovčana postojala katolička crkva Svetog Petra, a za vreme Turaka džamija. Jedino mesto sklonjeno zbog istorijskih prilika bilo je Dobri Potok. Tako su Krupnjani ovde sagradili crkvu, a do nje osnovali i svoje prvo groblje - objašnjava istoričar Mladen Stefanović.
- Crkva u Dobrom potoku je prvo trebalo da bude podignuta jugo-istočno od Krupnja, gde je obeleženo mesto za njenu gradnju, tako što je upaljeno kandilo. Međutim, u noći uoči otpočinjanja radova na njenoj izgradnji, svi znaci neimarstva su bili uništeni, a kandilo je nestalo sa oltarskog mesta. Ujutru su neimari počeli da tragaju za objašnjenjima, i posle pola časa hoda, našli su goruće kandilo na mestu gde je oltar današnje dobropotočke crkve. Verovalo se da je ovo samo Božije delo, a da su kandilo preneli anđeli na takozvano Bogo-određeno mesto. Zato što je mesto bilo u potoku i dobro zaklonjeno crkva je nazvana "Dobro-potočka" - kaže Stefanović.
On je objasnio i šta se događalo sa materijalom korišćenim za njenu gradnju.
- Prema predanju pojedinih seljaka, ova crkva je trebalo da se podigne u selu Banjevcu - preko puta sela Lipenovića, na jednom uzvišenju, a još su Nemanjići počeli da je grade. Prvo je donet prestoni kamen za žrtvenik, ali je on za jednu noć odatle odnet zajedno sa čirakom i svećom na mesto gde se crkva nalazi i danas. To se dogodilo i sa ostalim materijalom i sve što se danju donosilo u Banjevac, preko noći ga je nešto premeštalo u Lipenović. Gde je ovaj materijal nošen niko nije znao, a narod je sa zebnjom pratio ovo čudo, ali niko nije smeo noću da ostane i da pronađe objašnjenje. To je trajalo nekoliko dana, dok jednog dana neki čobani nisu naišli na prestoni kamen, sveću i litar vina. Svi su se složili da je ovo Božije proviđenje naredilo da hram - dom molitve bude u Dobrom Potoku - govori istoričar, spominjući i priču nešto novijeg porekla o problemima koji su se događali u toku podizanja ove crkve.
Da tu nije kraj misterijama koje su se ispredale oko podizanja ove crkve, svedoči i priča o ljudskoj ruci koja je pronađena u njenoj unutrašnjosti.
- Kada su tridesetih godina obnavljali crkvu menjao se i ikonostas u crkvi Dobri Potok. Kada su crkvenjak i pojac podigli i poslednju gredu ikonostasa koja je ležala do poda, ugledali su na podu ispod same grede ljudsku ruku - mošti. Šaka je bila potpuno suva sa kožom, a okupljeni su bili zaprepašćeni prizorom. Odlučili su da ruku sahrane, odmah tu u groblju. Ali kad su crkvenjak i pojac došli svojim kućama, u toku noći je nešto počelo da ih davi, u obliku nečije ruke, a glas iz dubine im je navodno vikao: "Vratite me gde mi je mesto". Celu noć oka nisu sklopili, pa kad je svanulo, otrčali su kod sveštenika u Krupanj da mu sve ispričaju i da mu saopšte da se boje da neće živi dočekati noć. Na njihovo iznenađenje, sveštenik je iskusio iste more, pa su svi zajedno odlučili da je ponovo iskopaju, prekade, i da je polože ispod časnog prestola u oltar crkve. Više im se nije ništa desilo, a mošti su i danas danju na istom mestu - prepričava Stefanović.
Verovali ili ne u pomenuta predanja, priče koje se prepričavaju u vezi sa podizanjem crkve Svetog Uspenja presvete Bogorodice, kao i događajima koji su se zbivali u njenoj okolini čine deo bogatog narodnog života i nematerijalnog kulturnog nasleđa lokalne zajednice.