Turbulentan život Brižit Bardo: Legendarna glumica, simbol ženstvenosti - Pokušala sebi da oduzme život, a na vrhuncu slave se povukla
Napustila nas je jedna od najlegendarnijih ličnosti posleratne Francuske.
Bardo, jedna od najprepoznatljivijih kulturnih ličnosti posleratne Francuske i globalni simbol ženstvenosti 1950-ih i 1960-ih, preminula je nakon što joj je zdravstveno stanje već neko vreme bilo narušeno.
Brižit An-Mari Bardo rođena je 1934. godine u Parizu u bogatoj, konzervativnoj katoličkoj porodici. Njeni roditelji su imali stroge poglede na disciplinu. Otac, inženjer Luis Bardo, verovao je u telesnu kaznu i strogo vaspitanje, pa je Brižit i njenu sestru ošamario kada su slučajno razbile vazu.
Mladu Brižit su poslali na baletske časove kod ruskog koreografa Borisa Knjazeva, ali je njena pojava na naslovnici magazina "Elle" sa samo 15 godina preokrenula tok njenog života i otvorila vrata ka glumi i manekenstvu, karijeri kojoj su se njeni roditelji protivili.
Prvu filmsku ulogu ostvarila je 1952. u filmu "Crazy for Love", ali njen pravi proboj desio se 1956. godine u filmu "I Bog stvori žen", koji je režirao Roger Vadim, kasnije njen prvi suprug.
Njena veza sa Vadimom bila je toliko problematična za roditelje da je dovela do pokušaja samoubistva, kada je Brižit stavila glavu u rernu. Na kraju su je roditelji spasili i pristali da prihvate vezu, pod uslovom da par sačeka do njenog 18. rođendana i odrekne se intimnih odnosa pre braka, ali ona dato obećanje, kako je sama priznala, nije poštovala.
Film "I Bog stvori ženu" transformisao je Bardo u međunarodnu ikonu ženstvenosti, ultimativnu erotsku "femme fatale". Svetla plava kosa, punije i naglašene usne, karakterističan razmak između zuba, teški crni ajlajner i frizura koja je postala njen zaštitni znak, učinili su da Brižit zrači neukroćenom ženstvenošću. U svojim filmovima često se pojavljivala gola do pojasa, kršeći tadašnje društvene norme.
Bardo je postala globalna senzacija i učvrstila svoj status međunarodnog simbola slobode, istovremeno doprinoseći razvoju francuske Nove talas filmske škole. Njeno ime često se pominjalo u istoj rečenici sa Merilin Monro, dok je Bardo istovremeno bila najveća zvezda Francuske, naročito tokom 1950-ih i 1960-ih. Penzionisala se vrlo mlada 1973. u 39. godini, a do tada je igrala u 47 filmova, među kojima su klasici Žan-Lika Godara. Snimila je više od 60 pesama i dobila brojne međunarodne nagrade, uključujući i Legiju časti Francuske 1985. godine.
U kasnijem životu, Brižit Bardo se gotovo potpuno povukla iz javnog života i posvetila se radikalnoj borbi za prava životinja, što je njenu postfilmsku karijeru učinilo jednako prepoznatljivom kao i njena filmska ostvarenja.
